Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΜΟΥ ΑΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ 1994-ΤΩΡΑ

Γεννηθείς το Μάρτη του 1994 λοιπόν...

Η πρώτη φώτο που έχω 5-6 χρονών. Εδώ φαίνονται τα γονίδια, το σκαρί, ο σκελετός.

Ενα αρκετά καλό μυϊκό γονίδιο ποδιών/ χεριών και το χειρότερο γονίδιο στήθους που θα μπορούσε να μου δωθεί όπως βλέπετε.

14 ετών. 1 χρόνος... σκέιτμπορντ και μηδενική επαφή με κάθε είδους γυμναστική. Μυρωδιά, ίχνος. Η μηδενική ενασχόληση με τη γυμναστική στην παιδική ηλικία είναι κάτι πολύ αρνητικό για τη μετέπειτα εξέλιξη κάθε αθλητή. Το σώμα δεν "καλουπώνει" και χάνεις πολλούς πόντους muscle memory. Αντίθετα βλέπουμε άτομα με αθλητική παιδική ηλικία να αποκτούν μόνιμο προβάδισμα σε ταχύτητα/ δύναμη/ μυϊκό αθλητικό λουκ. Ακόμα και αν δεν ασκούνται, έχουν ακόμα αυτό το αθλητικό σκαρί μορφολογικά. Το παρατηρούμε συχνά σε όσους κάναν μικροί στίβο, ενόργανη, κολύμβηση και μπαλέτο για τα κορίτσια (μόνιμη ευλυγισία).

16 χρονών. 1 χρόνος κικμποξ με μηδενική σχεδόν μυϊκή πρόοδο. Λογικό αφού δεν ακολουθούσα κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής και δεν είχα ιδέα περι αθλητικής διατροφής.

Μια απο τις πολλές αδικίες ετούτης της ζωής είναι οτι προικίζει άντρες με "λιπώδες" στήθος αντί να το δίνει στις κοπέλες που το χρειάζονται! Το "τυχερό" γονίδιο κατανομής λίπους επιτρέπει σε υπέρβαρους άντρες με τεράστια κοιλιά και υψηλό ποσοστό λίπους να διατηρούν σχετικά φλατ στήθος. Είναι τυχεροί. 
Οι άτυχοι απο την άλλη πλευρά, ακόμα και με υγιή ποσοστά λίπους και "κανονικό" λουκ έχουν αυτό το απαίσιο τριγωνάκι λίπους στο χειρότερο σημείο όπως βλέπετε και στη φώτο μου :) ....

17 χρονών. Μετά απο 1 μήνα μερικών πουσαπς και μονόζυγου ήρθε ένα αγαθό μπουμ αυτοπεποίθησης όπως βλέπετε στο ύφος των 2 προσώπων. :')

18 χρονών, μετά τις πανελλήνιες. Χοντρός, αγύμναστος, με αυτοπεποίθηση στα τάρταρα.

19 χρονών. Μιας και στην Αθήνα όπου σπούδαζα δεν συνέχισα το κικμποξ, έπρεπε να βρω μια νέα μορφή γυμναστικής για να μη σαπίσω στο pc. 
Κάπου εκεί ήρθε η επιφώτιση. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα για τα τότε δεδομένα.
3 μήνες προπόνηση σωματικού βάρους στο σπίτι, με κακό πρόγραμμα και χωρίς μέθοδο διατροφής.

Το καλοκαίρι του 2013 δούλεψα για πρώτη φορά ως σερβιτόρος. Η 9ωρη ορθοστασία και το πέρα-δώθε βοήθησε πάρα πολύ στο να αδυνατίσω χωρίς κάποια ιδιαίτερη διατροφική γνώση. Τρώγοντας καθημερινά 2 μεγάλα γευματα στο μπουφέ + άλλα 2 σπίτι κατάφερα να γίνω "φέτες" για τα τότε δεδομένα. Που να ξερα...

2ο έτος φοιτητής πλέον. Η ίδια χαζή διατροφή που πιστεύαμε απο τους ειδικούς του ίντερνετ. Με το ζόρι πρωινό και αδικαιολόγητες ποσότητες υδατάνθρακα ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΓΚΟΟΟ. Ομως τώρα χωρίς το σερβιτοριλίκι. Καλωσήρθες πίσω λίπος...

Τότε δεν ήξερα ακόμα οτι η γλουτένη (πχ ψωμί, μακαρόνια) 

μου προκαλεί τεράστιο φούσκωμα.

Ξανά καλοκαίρι, ξανά σερβιτόρος, ξανά ακούσιο αδυνάτισμα. Με αυτοπεποίθηση πολλαπλάσια μεγαλύτερη απο το μπόι μου, εκείνα τα χρόνια έκανα και την καριέρα στο αντίθετο φύλο. Αγνά, αθώα νιάτα :Ρ

Ενα απο τα πάθη μου στα φοιτητικά χρόνια ήταν οι μηχανές προς τεράστια απογοήτευση, θλίψη και οργή της μαμάς. Τη μηχανή την είχα στη Ρόδο, όπου πέρα απο μεταφορικό μέσο την έβαζα και στο χώμα για "enduro" που και που. 

Μια μέρα είχαμε τη λαμπρή ιδέα να πάμε για μοτοκρος με τον επίσης πωρωμένο ξάδερφό μου με τη δική του μηχανή σε μια αυτοσχέδια πίστα κάπου στην Πετρούπολη. 

Η 1η Νοεμβρίου 2014 έμελλε να ήταν μια απ' τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Το γενικό σπορ μηχανές/χώματα κλπ έχει γενικά πτώσεις και τραυματισμούς. Μετά απο αρκετές χαζοκωλιές, άλματα και τα συναφή, ήρθε ένα γλύστρημα που με έφερε να κάνω κατακόρυφο με 40 χλμ/ωρα και δωράκι μια ολική εξάρθρωση του αριστερού ώμου. Τον ξαναέβαλα στη θέση του και ξαναβγήκε μετά στο ΚΑΤ. 

Δεν είχα ιδέα... ΙΔΕΑ στο μικρό μου μυαλό για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει...

1 εβδομάδα ύπνος όρθιος στον καναπέ, 2 μήνες ακινησίας και ατροφίας και ό,τι κοντινότερο έχω ζήσει σε κατάθλιψη, όντας ανίκανος να κάνω τη γυμναστική μου. Η διέξοδος ήρθε κλασσικά στο φαγητό. Την πρωτοχρονιά του 2015 άρχισα δειλά δειλά με πουσαπς απο τα γόνατα να μαζέψω τα ασυμμάζευτα. Το 3μηνο που ακολούθησε πήγα απο τα 75 κιλά στα 83. Στην χειρότερη ψυχολογική και εμφανισιακή κατάσταση που έχω φτάσει ποτέ.

Το καλοκαίρι του 2015 λοιπόν είπα το κλισέ... Ως εδώ. Αγανακτισμένος πλέον για το λίπος που "δε χάνεται" έκανα την πρώτη μου ουσιαστική μελέτη περι διατροφής. Αρχισα να ζυγίζω τα γεύματα μου και να μετράω τα θρεπτικά στοιχεία με βάση τα κιλά μου. Το νερό μπήκε στο αυλάκι... Και το λίπος άρχισε να χάνεται. Πλέον όμως ήξερα το γιατί.

Η προπόνησή μου επίσης είχε αρχίσει να αποκτά μια "λογική" δομή έχοντας πλάνο.

Είμαστε στο 2016 πλέον, στο τελευταίο εξάμηνο σπουδών μου το οποίο έκανα στο Βέλγιο μέσω του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών Erasmus. 

Επέλεξα τα πιο εύκολα μαθήματα :D , τα οποία μου επέτρεψαν να έχω πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο, τον οποίο επένδυσα σε διάβασμα, μελέτη άρθρων, βιβλίων και προπονητών. 3-10 ώρες τη μέρα, κάθε μέρα. Ενιωθα πως ανακάλυπτα τη φωτιά. Ολα σιγά σιγά αποκτούσαν μια απάντηση. Η νέα γνώση μου έφερνε νέα αποτελέσματα. 

Η μεγαλύτερη ανακάλυψή μου τότε ήταν η διαλειμματική νηστεία. Μια μέθοδος διατροφής στην οποία δεν τρως πρωινό, μια ιδέα αδιανόητη, ασύλληπτη, βλάσφημη για εμένα και για την τότε γυμναστηριακή κοινότητα. Η μέθοδος αυτή, την οποία χρησιμοποιώ σερί απο τότε μου ταίριαξε γάντι και με έφτασε στην πιο στεγνή μου δομή γύρω στο 10-11% ποσοστό λίπους για πρώτη φορά.

Μαζί με όλα αυτά τα νέα που μάθαινα, δημιουργούσα παράλληλα το κανάλι στο youtube και τη σελίδα στο facebook. Επιστροφή στη Ρόδο, συνεχίζοντας τη μελέτη και πλέον με μια ικανοποιητική απήχηση στα social media. 

Πιο στεγνός απο ποτέ στο 9-10% ποσοστό λίπους το οποίο ήρθε με ένα μυϊκό φόρο λόγω κάποιων λαθών σε διατροφή και προπόνηση.

Είμαστε στο φθινόπωρο του 2016 οπου πριν μπω στρατό είπα να κάνω μια φάση στεγνού όγκου με αρκετά διατροφικά πειράματα μιας και δεν έβρισκα το λόγο να παραμένω τόσο στεγνός.

Μετά απο τον 1ο μήνα στρατού, κακής διατροφής, κακού ύπνου και ελάχιστης χαζογυμναστικής στην Τρίπολη είχα πέσει ελαφρώς μυϊκά. Ο όγκος όμως επανήλθε με 1 βδομαδούλα φυσιολογικού ύπνου/διατροφής/γυμναστικής.

Τους πρώτους 5 μήνες του στρατού κατάφερα να διατηρήσω το λίπος 
μου σε λογικά πλαίσια.

Ομως για κάποιο διαβολικό λόγο το τελευταίο τρίμηνο έγιναν αλλαγές στα γεύματα του στρατοπέδου. 5 φορές τη βδομάδα μακαρόνια και όχι μόνο. Ποσο να αντέξει κανείς...


Συνολικά στη θητεία μου όσο και αν το πάλεψα να διατηρηθώ πήρα 6 κιλά λίπους. Οταν απολύθηκα έπρεπε φυσικά να στεγνώσω. Το καλοκαίρι γενικά πιστεύω πως είναι η χειρότερη περίοδος για αδυνάτισμα με τόσα όμορφα φαγητά, παγωτά και φρούτα.
 Και πάμε πάλι....

Σεπτέμβρης 2017 στα 74 κιλά περίπου.

Στο σημείο αυτό άλλαξα το επι 2 χρόνια εβδομαδιαίο μου πλάνο (2πλο PPL, 6 φορές τη βδομάδα γυμναστική, 1 ξεκούραση) σε 3 φορές τη βδομάδα όλο το σώμα (μέρα παρα μέρα). Στις ενδιάμεσες ημέρες, αερόβιο (συνήθως μποξ ή περπάτημα) ή ξεκούραση. Βρίσκω πλέον αυτή τη μέθοδο πολύ πιο απολαυστική, ξεκούραστη, εύκολη και ελαφρώς πιο αποτελεσματική.

Οσο έχω την τωρινή μου λογική, ψυχοσύνθεση και θέληση δε νομίζω να ξανα αφήσω τον εαυτό μου να ανέβει πάνω απο το 15% ποσοστό λίπους. Δεν υπάρχει πλέον η δικαιολογία του "δεν ξέρω πως", της διατροφικής ημιμάθειας και του στρατού. Ισως στο μέλλον προκύψουν άλλες συνθήκες που να μην ευνοούν την σωματική εμφάνιση ή να βαρεθώ το σπορ γενικότερα αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει ίχνος τέτοιων σκέψεων μέσα μου. Εις τον αγώνα λοιπόν...

Χειμώνας 2018 24 χρονών (σχεδόν)

5 χρόνια συνολικών προπονήσεων, με τα 3 τελευταία να είναι με λογική προπόνηση και έλεγχο διατροφής. 

Συνεχίζουμε δυναμικά. Σας ευχαριστώ και σήμερα για το χρόνο σας. 

Καλές προπονήσεις και καλή πρόοδο σε όλους!